Ο Φοιρός Γιώργος υπήρξε μία ποδοσφαιρική προσωπικότητα που έκανε έντονη την παρουσία του στον Άρη ως ποδοσφαιριστής αλλά και ως προπονητής.

Και στις δύο περιπτώσεις ήταν άκρως επιτυχημένος: Σαν ποδοσφαιριστής θεωρείται εκ των καλύτερων κεντρικών αμυντικών που πέρασαν ποτέ από την ομάδα, παίζοντας επί μακράς σειράς ετών, αποτελώντας βασικό και αναπόσπαστο μέλος της ομάδας από το 1972 έως το 1983, ενώ παράλληλα δόξασε τα χρώματα της χώρας με τις άκρως πετυχημένες εμφανίσεις του στην εθνική ομάδα. Σαν προπονητής θεωρείται αυτός με τις περισσότερες παρουσίες στον πάγκο της ομάδας, καθώς βρέθηκε στην τεχνική ηγεσία του Άρη σε εννέα διαφορετικές σεζόν, με συνολικά 251 παιχνίδια. Αν σε αυτά τα παιχνίδια, προσθέσουμε τα 352 επίσημα ματς στα οποία αγωνίστηκε σαν ποδοσφαιριστής, τότε έχουμε μια προσωπικότητα που βρέθηκε στο γήπεδο σε 603 παιχνίδια του Άρη, αριθμό που κατά την γνώμη μου, τον κατατάσσει αμέσως σαν την κορυφαία ποδοσφαιρική προσωπικότητα και ανάμεσα στους σπουδαιότερους ανθρώπους στην ιστορία της ομάδας.

Με τον Γιώργο Φοιρό ήπιαμε έναν καφέ και συζητήσαμε για την ποδοσφαιρική του καριέρα:
ΥΡ: Η άφιξη σας στην ομάδα θύμισε κατασκοπική ταινία. Μπορείτε να μου πείτε τι συνέβη εκείνο το καλοκαίρι του 1971;
ΓΦ: Εκείνα τα χρόνια υπήρχε τεράστιος ανταγωνισμός ανάμεσα στις ομάδες της πόλης μας για την απόκτηση νέων ταλέντων. Εγώ αγωνιζόμουν στον Αγροτικό Αστέρα, καθώς κατάγομαι από τον Εύοσμο. Εκείνη τη χρονιά (1971), τελείωνα το σχολείο και είχα κληθεί στην προεθνική παίδων, με προπονητή τον Κλεάνθη Βικελίδη. Αυτός με πήρε τον Μάιο και με έβαλε να υπογράψω στον Άρη. Τότε μου έδωσαν 30.000 δραχμές, ένα καλούτσικο ποσό για έναν δεκαεπτάχρονο. Όταν όμως λίγο αργότερα βρέθηκα στο Καυταντζόγλειο για να εξεταστώ σε αθλήματα προκειμένου να εισαχθώ στην Γυμναστική ακαδημία, με είδαν άνθρωποι του Ηρακλή και με παρακάλεσαν να προπονηθώ με την ομάδα τους για να με δουν. Εγώ τους είπα πως είχα ήδη υπογράψει στον Άρη, αλλά αυτοί επέμεναν, λέγοντας μου πως δεν ισχύει εκείνη η υπογραφή, καθώς δεν είχε αρχίσει η μεταγραφική περίοδος και ότι αυτοί θα μου έδιναν περισσότερα, 80.000 δραχμές! Ήμουν ήδη μέλος του Ηρακλή, καθώς αγωνιζόμουν στο τμήμα βόλεϊ του συλλόγου. Έτσι υπέγραψα στον Ηρακλή. Σημειωτέον πως οι άνθρωποι του Γηραιού ήθελαν να με στείλουν για μία-δύο βδομάδες στην Αμμουλιανή διακοπές, ώστε να μην μπορέσουν να με εντοπίσουν οι άνθρωποι του Άρη, αλλά δεν δέχτηκα. Την επόμενη μέρα όλες οι εφημερίδες διατυμπάνιζαν το γεγονός πως εντάσσομαι στον Ηρακλή. Το βράδυ γυρίζοντας σπίτι, με περίμεναν τέσσερις άνθρωποι του Άρη που τελικά με έπεισαν να υπογράψω για τον Άρη! Μου είπαν μάλιστα να μην ανησυχώ για το ότι υπέγραψα και στις δύο ομάδες, καθώς είχαν τρόπο να λύσουν το πρόβλημα αυτό! Σε αυτό συντέλεσε ο παλιός ποδοσφαιριστής του Άρη, Σπανόπουλος, τότε υπάλληλος των ταχυδρομείων. Οι ομάδες όφειλαν να στέλνουν τα υπογεγραμμένα δελτία με συστημένη επιστολή στην ΕΠΟ για επικύρωση. Παρότι ο Ηρακλής είχε ταχυδρομήσει πρώτος την επιστολή του, ο Σπανόπουλος την κράτησε, προωθώντας αυτή του Άρη! Έτσι στην ΕΠΟ έφτασε πρώτη αυτή των κιτρίνων, κατοχυρώνοντας με ως παίκτη των κιτρίνων! Εγώ απλά τιμωρήθηκα με μερικούς μήνες αποκλεισμό για το γεγονός ότι είχα υπογράψει σε δύο ομάδες, αλλά ο Σπανόπουλος πήρε δυσμενή μετάθεση από την υπηρεσία του, πληρώνοντας με τον τρόπο αυτό την αγάπη του για τον Άρη.


ΥΡ: Τι θυμάστε περισσότερα από την καριέρα σας στον Άρη;
ΓΦ: Ο Μακ Γκίνες έκανε μια ανανέωση και εγώ ήμουν μέρος αυτής. Η ομάδα άρχισε να παίρνει στροφές και να παίζει καλά, καθώς τα πολύ μεγάλα αστέρια της συνεργάζονταν αρμονικά με το νέο αίμα. Άρχισα σχεδόν αμέσως να παίζω ως βασικός, κρατώντας αυτή τη θέση μου μέχρι την τελευταία μου χρονιά. Θυμάμαι την ομάδα του Τσατσέφσκι, το πόσο καλή δουλειά είχε κάνει στην προετοιμασία και τι δυνάμεις μας είχε δώσει. Ο Σασία, την επόμενη χρονιά, είχε τις επιτυχίες του χάρη στην δουλειά του Τσατσέφσκι. Πρωταγωνιστούσαμε στην Ελλάδα, δίνοντας στον Άρη το 1979-80 την καλύτερη θέση που έχει πάρει ποτέ από το 1946 και μετά. Δυστυχώς η θέση αυτή δεν μπόρεσε να μας δώσει το πρωτάθλημα.

ΥΡ: Τι συνέβη τότε στο μπαράζ του Βόλου;
ΓΦ: Η ομάδα μας στο τελευταίο μέρος του πρωταθλήματος πετούσε. Ο Βρετανός Μπλάνστοουν μας είχε δώσει ώθηση και πιστεύαμε στις δυνάμεις μας. Είχαμε πέντε στις πέντε νίκες στο τέλος του πρωταθλήματος. Πριν το ματς όλοι μας λέγαμε πως θα τους ρίξουμε τρία γκολ. Τελικά δεν τα καταφέραμε. Εγώ προσωπικά δεν είχα καλή απόδοση. Το άγχος, η ζέστη, η πίεση, με επηρέασαν, όπως και τους συμπαίκτες μου. Παρόλα αυτά δεν ήμασταν κακοί, αλλά άτυχοι. Οι ανοησίες που βγήκαν στο προσκήνιο αμέσως μετά το παιχνίδι, για «πούλημα» του παιχνιδιού επηρέασαν και έκαναν κακό στην ομάδα, που σταδιακά διαλύθηκε. Φυσικά και τίποτα από αυτά δεν είναι αλήθεια. Αυτοί που διέσπειραν αυτά τα ψέματα ήταν εχθροί του Άρη. Κι όμως εκείνη η ομάδα με την προσθήκη ενός μεγάλου σέντερ φορ, θα είχε πολύ μέλλον και θα έφερνε μεγάλες επιτυχίες στην Θεσσαλονίκη.

ΥΡ: Ποια χρονιά θεωρείτε ως καλύτερη σας;
ΓΦ: Είχα πολύ σταθερή απόδοση και έπαιζα πάντα καλά. Αν θα έπρεπε πάντως να ξεχωρίσω μια περίοδο αυτή θα ήταν από το 1973 έως το 1974, με τον Στάνκοβιτς. Τότε ήμουν νέος, στο απόγειο των δυνάμεων μου. Είχα καθιερωθεί σαν βασικός και έδινα το καλύτερο του εαυτού μου. Τότε έπαιξα και για πρώτη φορά στην Ευρώπη, στα ματς εναντίον της Ραπίντ Βιέννης. Πολύ καλή σεζόν μου ήταν και το 1982-83 με προπονητή τον Γεωργιάδη.
ΥΡ: Μιλήστε μου λίγο για τους συμπαίκτες σας. Με ποιους συνεργαστήκατε καλύτερα, με ποιους κάνατε παρέα;
ΓΦ: Στην αρχή έκανα δίδυμο με ονόματα που άφησαν ιστορία στον Άρη. Έπαιξα με τον Σοφοκλή Σεμερτζή και με τον Άγγελο Σπυρίδωνα. Και οι δυο τους έμπειροι, με καθοδήγησαν και με βοήθησαν στο ξεκίνημα. Αργότερα έπαιξα με τον Θανάση Παπάζογλου και τελικά «κολλήσαμε» με τον Γιάννη Βένο, με τον οποίο συνθέσαμε ένα από τα σπουδαιότερα δίδυμα στον Ελληνικό χώρο. Στην εθνική ήμουν πολύ αποτελεσματικός σαν δίδυμο με τον Καψή. Καλύτεροι φίλοι μου μέχρι και σήμερα ήταν ο Κούης, ο Βένος, ο Μπαλλής. Ο Μπαλλής ήταν λίγο πιο νέος, με την γενιά της ντίσκο, αλλά ταίριαζε μια χαρά και με εμάς, τους λίγο πιο μεγάλους! Με όλα τα παιδιά είχαμε καλές σχέσεις, υπήρχε αυτό που λέμε κλίμα «οικογένειας».


ΥΡ: Από αμυντικούς των τελευταίων χρόνων, ποιους θεωρείτε ότι ήταν ή είναι οι καλύτεροι;
ΓΦ: Ο κορυφαίος ήταν αναμφίβολα ο Ρονάλντο Γκιάρο. Από δικούς μας, θεωρώ πως ο Αβραάμ Παπαδόπουλος και ο Γιώργος Κολτσίδας ήταν από τους ικανότερους αμυντικούς μας τα τελευταία χρόνια.
Αυτά συζητήσαμε λίγο πολύ με τον Γιώργο Φοιρό. Ευδιάθετος και καταδεκτικός, μου υποσχέθηκε να ανανεώσουμε το ραντεβού μας σύντομα, για να μιλήσουμε αποκλειστικά για την παρουσία του στον Άρη, ως προπονητή .
ΔΕΡΜΕΝΤΖΟΓΛΟΥ ΒΑΣΙΛΗΣ

ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΕΝΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΚΑΡΙΕΡΑ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΦΟΙΡΟΥ