Δυστυχώς το 2024 είχε μια τεράστια απώλεια για τον Άρη. Στις 15 Ιανουαρίου έφυγε από τη ζωή μετά από πολύμηνη νοσηλία ο Κώστας Παπαιωάννου, ένας από τους σπουδαιότερους μεταπολεμικούς ποδοσφαιριστές που πέρασαν από τον Άρη.
Ο Κώστας Παπαϊωάννου δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Πρόκειται για έναν από τους θρύλους του Άρη, ένας από τους παίκτες που έγραψε με την παρουσία του τα δικά του λαμπρά κεφάλαια στην ιστορία του συλλόγου μας.
Τι να πρωτοπεί κάποιος για τον Κώστα; Με 79 γκολ σε 258 επίσημα ματς, είναι τρίτος σκόρερ από καταβολής εθνικής κατηγορίας, πίσω μόνο από τον Ντίνο Κούη και τον Αλέκο Αλεξιάδη. Και όλα αυτά σε εννέα μόνο χρόνια, τόσα όσα κάθισε στον Άρη αφού ο ίδιος δεν ήταν γηγενής παίκτης αλλά ήρθε το 1967 από τον ΠΑΟΔ. Κυπελλούχος το 1970, στον μοναδικό τίτλο που έφερε η σύγχρονη εποχή, με πολύ μεγάλη συμμετοχή στην κατάκτηση, ενώ ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του ήταν πως σκόραρε πολυ συχνά στα δύσκολα παιχνίδια, εναντίον μεγάλων αντιπάλων.
Με τον Κώστα είχα ιδιαίτερη σχέση, αφού είχαμε καθίσει και συζητήσει ατελείωτες ώρες, αναλύοντας τα του παρελθόντος. Άνθρωπος σοβαρός και εσωστρεφής, μετά τη γνωριμία μας, μου ανοίχθηκε και τότε γνώρισα έναν ευγενικό και άκρως ενδιαφέρον κύριο. Έτσι πριν από λίγα χρόνια αποφασίσαμε να μετουσιώσουμε τις συζητήσεις μας σε μια συνέντευξη, την τελευταία που έδωσε ο Κώστας και στην οποία μίλησε για το πέρασμα του από την ομάδα των κιτρίνων. Η συνέντευξη αυτή φυσικά θα παραμείνει στο αρχείο της aris.re και κατ'επέκταση του ΤΟΜΕΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ του ΑΡΗ...
ΥΡ: Ας πούμε κάτι για τον Άρη. Πότε και πως βρέθηκες στην ομάδα;
ΚΠ: Στον Άρη ήρθα το καλοκαίρι του 1967. Αγωνιζόμουνα στον ΠΑΟΔ, την ομάδα του Διοικητηρίου, όπου ήταν και η γειτονιά μου. Πριν τον Άρη υπήρξε επαφή με τον παοκ, είχαν έρθει να με δούνε και από τη διοίκηση της ομάδας μου είχαν πει πως η μεταγραφή μου στην τούμπα ήταν σίγουρη. Τελικά η υπόθεση σκάλωσε γιατί στον παοκ αποφάσισαν πως δεν τους έκανα. Το ίδιο βράδυ ήρθαν στο Διοικητήριο άνθρωποι του Άρη. Η συμφωνία έκλεισε αμέσως. Πήρα 250.000 δραχμές, ένα ποσό που εκείνη την εποχή ήταν παραπάνω από ικανοποιητικό. Αγόραζες δύο διαμερίσματα τότε με τόσα λεφτά!
1973, ο Παπαϊωάννου εναντίον του παοκ
ΥΡ: Ενσωματώθηκες αμέσως στην ομάδα;
ΚΠ: Βέβαια. Ήταν μια ομάδα με μεγάλα ταλέντα, αλλά κυρίως καλά παιδιά. Γίναμε αμέσως μία μεγάλη παρέα. Ο Αλέκος είναι κουμπάρος μου, συγγενεύσαμε. Ιδιαίτερα όσοι ήμασταν παντρεμένοι κάναμε περισσότερο παρέα, μαζευόμασταν στα σπίτια και γενικά είχαμε επαφή και εκτός γηπέδων με τα περισσότερα παιδιά. Αγωνιστικά η ομάδα είχε ανοδική πορεία με αποκορύφωμα την κατάκτηση του κυπέλλου το 1970 αλλά και καλά πλασαρίσματα στους βαθμολογικούς πίνακες, σφήνα στο ΠΟΚ.
ΥΡ: Ποιά ήταν η θέση σου και τα χαρακτηριστικά του παιχνιδιού σου;
ΚΠ: Αγωνιζόμουνα έξω αριστερά, ωστόσο έπαιξα με επιτυχία και σαν σέντερ φορ, αλλά και ως μέσος. Δεν είχα πρόβλημα με τη θέση. Το παιχνίδι τα περισσότερα χρόνια στηριζόταν στον Αλέκο, όλοι έπαιζαν για να τον τροφοδοτούν και αυτός με το τρομερό του ταλέντο σκόραρε συνεχώς! Ωστόσο και εγώ ήμουν δεινός σκόρερ. Σούταρα καλά και με τα δύο πόδια εξίσου, ενώ είχα πολύ μεγάλο άλμα και ήμουν εύστοχος στις κεφαλιές. Έχω πετύχει τα περισσότερα γκολ μετά τους Κούη και Αλεξιάδη, αυτό κάτι λέει. Είχα καλή τεχνική και δεν έπαιζα ατομικά, έπαιζα για την ομάδα.
Ο Κώστας έχει μόλις σκοράρει εναντίον του παοκ
ΥΡ: Ξεχωρίζεις κάποια γκολ, κάποιες στιγμές από την καριέρα σου;
ΚΠ: Υπήρξαν πάρα πολλές στιγμές που μου έχουν μείνει. Θυμάμαι ένα γκολ με το οποίο κερδίσαμε τον παοκ, το 1970 πρέπει να ήταν. Ο Τερζανίδης μου είχε σπάσει την κλείδα σε εκείνο το ματς, αλλά πριν, είχα προλάβει να σκοράρω και να δώσω τη νίκη στον Άρη. Σκόραρα συχνά κατά του Ολυμπιακού. Το σπουδαιότερο ήταν βέβαια στον ημιτελικό του κυπέλλου το 1970, όταν με γκολ μου περάσαμε στον τελικό, κερδίζοντας μέσα στο Καραϊσκάκη.Το 1972 το επανέλαβα, με γκολ μου αποκλείσαμε πάλι το Ολυμπιακό στην έδρα του, αλλά δεν φτάσαμε στον τελικό. Είναι πάρα πολλά τα γκολ μου, αλλά αυτά μου έρχονται τώρα. Από αγώνες θυμάμαι φυσικά τον τελικό εναντίον του παοκ. Εκείνο το ματς έπρεπε να το κερδίσουμε με 4-0, αλλά ο διαιτητής Μίχας έπαιζε 80-20 υπέρ του παοκ. Θυμάμαι ακόμη το γκολ του Αλέκου που είχε ακυρώσει. Κανονικότατο ήταν. Επίσης θυμάμαι σε ένα παιχνίδι στην Λεωφόρο κατά του Παναθηναϊκού, είχαν γίνει επεισόδια και είχε εισέλθει στον αγωνιστικό χώρο ο προπονητής των πρασίνων Πούσκας και με είχε χτυπήσει!
Ένα ακόμη γκολ και ο Κώστας με τον Αλέκο πανηγυρίζουν μέσα στα δίχτυα!
ΥΡ: Με την εθνική έχεις παίξει;
ΚΠ: Έπαιξα αλλά πολύ λίγο, 6-7 ματς. Οι σπουδαιότερες επιτυχίες μου ήταν με την ενόπλων. Κερδίσαμε δύο συνεχόμενες φορές το παγκόσμιο πρωτάθλημα. Την πρώτη φορά ήταν στην Τεχεράνη, όπου κερδίσαμε την Τουρκία στον τελικό με 4-1, ενώ τη δεύτερη οι αγώνες έγιναν στην Αθήνα. Εκεί κερδίσαμε με 3-1 το Ιράν. Έχω φυσικά πολλές συμμετοχές στην νέων και ελπίδων.
ΥΡ: Από αντίπαλους ποιούς θυμάσαι; Ποιοί αμυντικοί σε δυσκόλευαν;
ΚΠ: Περισσότερο θυμάμαι και εκτιμώ τον Αλέκο Σοφιανίδη της ΑΕΚ, ήταν ένας πολύ καλός παίκτης. Επίσης καλός ήταν και ο Κρεμύδας του Εθνικού.
ΥΡ: Τι σήμαινε παοκ στα χρόνια σας;
ΚΠ: Ο παοκ ήταν μία ομάδα που την κερδίζαμε συνέχεια! Τότε επί 10-11 χρόνια δεν είχαμε ούτε μία ήττα. Τα ματς είχαν ιδιαίτερη σημασία γιατί δεν θέλαμε να σπάσουμε την παράδοση! Ωστόσο τα πράγματα ανάμεσα στους αρειανούς και του παοκτσήδες ήταν ήρεμα, πέρα από την καθημερινή καζούρα. Στα ματς κάθονταν όλοι μαζί και δεν υπήρχαν επεισόδια και φασαρίες. Τα ντέρμπι τότε ήταν μια γιορτή που άρχιζε πολύ πριν τον αγώνα και κρατούσε πολύ μετά τη λήξη.
Εξώφυλλο σε αθλητικά περιοδικά της εποχής
ΥΡ: Αν και απάντησες σχεδόν στην πρώτη σου ερώτηση, τι σημαίνει Άρης για σένα;
ΚΠ: Άρης σημαίνει παρέα, φιλία και κυρίως επιτυχίες. Τα χρόνια πριν πάρω τη μεταγραφή, ήμουν περισσότερο προς τον Ηρακλή, μετά όμως αγάπησα τον Άρη, τον έβαλα βαθιά στη ψυχή μου.
ΥΡ: Οι παλιοί θα θυμούνται πως διατελέσατε και πρόεδρος των βετεράνων του Άρη.
ΚΠ: Ήμουν ο πρώτος πρόεδρος των βετεράνων μας. Το 1996 δεν υπήρχε σύνδεσμος βετεράνων. Την ιδέα την είχε ο μεγάλος Λεωνίδας Ποζάνης που ξεκίνησε τις διαδικασίες. Εγώ ήμουν μέσα στα πράγματα, ασχολούμουν πολύ με τα του Άρη, και δέχτηκα να γίνω ο πρόεδρος του. Κράτησα τη θέση επί δέκα συνεχόμενα χρόνια, μέχρι το 2005.
Ο Παπαϊωάννου έχει μόλις σκοράρει και αποκλείσει τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη το 1970 και πανηγυρίζει με τους Ψηφίδη και Αλεξιάδη
Ο Κώστας Παπαϊωάννου μετά μου έδειξε και μοιράστηκε μαζί μου πολλές από τις στιγμές της καριέρας του σε φωτογραφίες που κοσμούν αυτό το άρθρο και φυσικά πλέον και το αρχείο της aris.re.
Θα μπορούσαμε να μιλάμε για πολλές ώρες για τον Άρη και το παρελθόν, καθώς η ανάμνηση όλων αυτών των γεγονότων σίγουρα έφερε ευχάριστα συναισθήματα στην καρδιά του. Ωστόσο ήταν αργά και έπρεπε να φύγω...
Αυτός ήταν ο Κώστας Παπαϊωάννου, ευγενικός και απλός άνθρωπος που μου άνοιξε την καρδιά του και φυσικά δεν αρνήθηκε να μου υπογράψει τη φωτογραφία του που του πήγα!
Ο Κώστας μπορεί να έχει φύγει από τη ζωή, ωστόσο το έργο και η προσφορά του στον Άρη θα μείνει για πάντα μαζί μας...
ΔΕΡΜΕΝΤΖΟΓΛΟΥ ΒΑΣΙΛΗΣ
