Στις 21 Ιουνίου 2010 ένας ακόμη θρύλος του κιτρινόμαυρου ποδοσφαίρου πέρασε στην σφαίρα της αιωνιότητας. Ο λόγος για τον Νικολαΐδη Κώστα ή Τάκη, που παρότι "έφυγε" πλήρης ημερών, ωστόσο άφησε πίσω του ένα μεγάλο κενό, κλείνοντας ουσιαστικά μια σπουδαία εποχή του ποδοσφαιρικού Άρη, αυτή της μεγάλης κατάκτησης του 1946.
Η αθλητική ιστορία του Τάκη ξεκινάει από τα μέσα της δεκαετίας του ‘30. Γεννημένος το 1920, από πολύ μικρός διακρίνεται για τις αθλητικές του αρετές. Αθλητής της ΧΑΝΘ, ξεχωρίζει για τις επιδόσεις του στον στίβο. Τρέχει στα 400 και τα 800 μέτρα, ενώ το 1937 βγαίνει πρώτος στους πανθεσσαλονίκειους αγώνες στίβου στο αγώνισμα του άλματος εις ύψος. Ταυτόχρονα ο ταλαντούχος αυτός αθλητής παίζει μπάσκετ στην ομάδα της ΧΑΝΘ.
Στον τελικό κυπέλλου του 1940
Εκεί τον ανακαλύπτει το 1938 ο Κώστας Βικελίδης, προπονητής του Άρη και του προτείνει να πάει στον ποδοσφαιρικό Άρη. Στην αρχή ζορίζεται, καθώς η σκληρότητα του ποδοσφαίρου είναι πρωτοφανής για έναν αθλητή συνηθισμένο στο μπάσκετ και τον στίβο. Θέλει να εγκαταλείψει αλλά οι άνθρωποι του Άρη τον μεταπείθουν. Έτσι ο μικρός ξεκινάει την πολύ μεγάλη καριέρα που μέλει να κρατήσει μέχρι το 1950. Αρχικά αγωνίζεται ως αριστερός ενδιάμεσος κυνηγός. Στο πρώτο του επίσημο παιχνίδι, εναντίον του Ηρακλή, εντυπωσιάζει πετυχαίνοντας και τα δύο τέρματα της ομάδας του. Αγωνίζεται σε αυτή τη θέση μέχρι τον Μάιο του 1940. Τότε οι κίτρινοι διεκδικούν ένα εισιτήριο για τον τελικό του κυπέλλου. Αντίπαλος τους η πρωταθλήτρια ΑΕΚ, με την οποία φέρνουν σε δύο αγώνες ισοπαλία. Τότε δεν υπήρχε η διαδικασία των πέναλτι και μετά από την παράταση ο αγώνας επαναλαβανόταν. Στο τρίτο παιχνίδι κατά της ΑΕΚ ο νεαρός τοποθετείται στο αριστερό άκρο του κέντρου, με αποστολή να μαρκάρει τον πιο επικίνδυνο αντίπαλο επιθετικό, Βασιλείου. Η αποστολή στέφεται με επιτυχία, ο αντίπαλος εξουδετερώνεται πλήρως και ο Άρης κερδίζει με 3-0 την συμμετοχή του στον τελικό εναντίον του Παναθηναϊκού. Δυστυχώς οι κίτρινοι δεν κατορθώνουν να κερδίσουν το κύπελλο, χάνοντας στην έδρα του πρασίνων με 3-1. Η εμπειρία όμως της συμμετοχής σε ένα τέτοιο παιχνίδι μένει στον νεαρό, που πλέον παίζει σαν χαφ. Από την στιγμή εκείνη είναι βασικό μέλος της ομάδας.
Στην επάνω σειρά δεξιά, στον τελικό κυπέλλου του 1950
Δυστυχώς ο πόλεμος και η κατοχή φρενάρουν κάθε αθλητική δραστηριότητα.
Το 1945, μετά την επανέναρξη των αθλητικών δραστηριοτήτων, ο Τάκης είναι ένα από τα βασικά εργαλεία των κιτρίνων. Έχει ανεξάντλητα αποθέματα δυνάμεων -συνεχίζει παράλληλα με το ποδόσφαιρο να είναι μπασκετμπολίστας της ΧΑΝΘ - και διακρίνεται σε κάθε αγώνα, φιλικό ή επίσημο. Είναι γρήγορος, τεχνίτης, αποτελεσματικός στα αμυντικά του καθήκοντα και «αέρινος» στις επελάσεις του προς τα μπροστά. Διακρίνεται για το ήθος και την άμυλα με την οποία αγωνίζεται. Σε όλη την διάρκεια της καριέρας του, ουδέποτε παρατηρήθηκε από διαιτητή, κερδίζοντας το προσωνύμιο «τζέντλεμαν» των γηπέδων! Ο τύπος τον βαπτίζει άξιο συνεχιστή των Νικηφόρου Βικελίδη και Μιλτιάδη Σιδηρόπουλου.
Το 1946 οι πρωταθλητές Ελλάδας ποζάρουν περήφανοι. Στην κάτω σειρά, στη μέση ο Τάκης.
Το 1946, στην σειρά των αγώνων για το Πανελλήνιο τίτλο, είναι από τους βασικούς συντελεστές της επιτυχίας. Απροσπέλαστος, δίνει σημαντικές ανάσες στην αμυντική γραμμή, εξουδετερώνοντας βασικά επιθετικά ατού των αντιπάλων, Ολυμπιακού και ΑΕΚ. Δίκαια λοιπόν κερδίζει τον τίτλο του πρωταθλητή Ελλάδος.
Τα επόμενα χρόνια αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της ενδεκάδας των κιτρίνων. Σκοράρει σπάνια, αλλά προσφέρει τις υπηρεσίες του σε άλλους τομείς, ανασταλτικούς και οργανωτικούς. Το 1949-50 χρησιμοποιείται στους αγώνες κυπέλλου σαν οπισθοφύλακας. Με μεγάλη επιτυχία, καλύπτει την αριστερή πτέρυγα της άμυνας στα ματς εναντίον του ΠΑΟΚ. Ακολουθεί ο ημιτελικός με τον Εθνικό, όπου η άμυνα περνάει δύσκολες στιγμές καθώς ο αντίπαλος είναι δυνατός. Ωστόσο έρχεται η πρόκριση με 2-1 και ο Τάκης στις 28 Μαΐου 1950 παίζει τον δεύτερο του τελικό, μετά το 1940. Δυστυχώς είναι και πάλι άτυχος. Η απόδοση του είναι καλή, αλλά η ήττα από την ΑΕΚ είναι συντριπτική. Παίζει για λίγους μήνες ακόμη, μέχρι τον Δεκέμβριο του 1950. Τότε τερματίζει την μεγάλη και γεμάτη επιτυχίες καριέρα του.
Το 2003 τιμήθηκε από την ΠΑΕ Άρης και του δόθηκε φανέλα με το όνομά του!
Ο Νικολαΐδης Τάκης ήταν ένας ακόμη παίκτης-σύμβολο, μια θρυλική μορφή που κράτησε ψηλά την σημαία της ομάδας πέρα από την προπολεμική εποχή. Για τη συνεισφορά του στον σύλλογο είχε τιμηθεί το 2003 από τον επίσημο Άρη...
Το 2006 ο Άρης έκλεισε τα 92 του χρόνια και ο Τάκης Νικολαΐδης φύσηξε τα κεριά στην τούρτα στα 86 του χρόνια, μαζί με πολλούς επώνυμους αρειανούς και τον προπονητή Αναστόπουλο!
Αγωνίστηκε από το 1938 μέχρι το 1950, κέρδισε τρία πρωταθλήματα Θεσσαλονίκης και ένα πρωτάθλημα Ελλάδος, ενώ συμμετείχε σε δύο τελικούς του κυπέλλου Ελλάδος. Οι συμμετοχές του ήταν 106 και πέτυχε 9 τέρματα.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΕΡΜΕΝΤΖΟΓΛΟΥ
