Αν ήμουν οπαδός του Παοκ θα ήμουν ευχαριστημένος, γιατί η ομάδα μου στάθηκε πολύ καλά στο ντέρμπι στο Βικελίδης κόντρα στον δεύτερο στη βαθμολογία Άρη. Ο Παοκ πράγματι είχε την κατοχή και παρότι δεν δημιούργησε ευκαιρίες, άφησε καλές εντυπώσεις παρά την ούτως ή άλλως πρώτη του ήττα στο πρωτάθλημα φέτος!
Κόβω βέβαια την πλάκα, αφού ευτυχώς δεν είμαι οπαδός του Παοκ και είμαι απλά πανευτυχής! Ο Άρης απέδειξε για ακόμη μια φορά φέτος πως είναι «διαστημικός» κατορθώνοντας και πάλι σήμερα να πάρει ακόμη μια νίκη με το προσφιλές του 1-0. Με τη νίκη του αυτή κατορθώνει να πλησιάσει και πάλι στην κορυφή της βαθμολογίας και να πείσει ακόμη και τους πιο δύσπιστους φίλους του πως η φετινή ομάδα έχει στόχους για πολύ ψηλά.
Το παιχνίδι με εξέπληξε στο ξεκίνημα, αφού οι δύο ομάδες μπήκαν δυνατά στο χορτάρι, με σκοπό να κερδίσουν τον έλεγχο του αγώνα. Αυτό είχε σαν συνέπεια στο πρώτο δεκάλεπτο να γίνει ένα γρήγορο παιχνίδι με αρκετές φάσεις εκατέρωθεν. Βέβαια ο Άρης ήταν αυτός που παραλίγο να μπει με γκολ από τα αποδυτήρια, αφού ο Γκάμα μόλις στα 90 δευτερόλεπτα από την έναρξη, είχε εκτέλεση φάουλ που χτύπησε στο οριζόντιο δοκάρι του Πασχαλάκη.
Το παιχνίδι στη συνέχεια έγινε σκληρό, ιδιαίτερα στον χώρο του κέντρου, όπου οι παίκτες του Παοκ ήταν πιο δυναμικοί, με τον Ολλανδό διαιτητή να είναι ανεκτικός στα χτυπήματα και να μην τιμωρεί όσο πρέπει τους φιλοξενούμενους.
Ο Παοκ σταδιακά ανέβασε την απόδοσή του και κέρδισε την κατοχή στο κέντρο, με αποτέλεσμα να δημιουργεί περισσότερη πίεση και να μπαίνει πιο συχνά στην περιοχή του Άρη, χωρίς όμως να δημιουργεί συνθήκες για γκολ. Ο Μπουσέ βέβαια σε μία-δύο περιπτώσεις έδειξε πως δικαίως ο Μάντζιος τον εμπιστεύτηκε. Ο Παοκ στεκόταν καλύτερα στο γήπεδο και η μόνη ελπίδα του Άρη ήταν ένα χειρουργικό χτύπημα στην καρδιά του αντιπάλου του! Και το πέτυχε στο 38’, όταν σε μια ταχύτατη αντεπίθεση των γηπεδούχων, ο Γκάμα βρήκε με έξοχη μπαλιά τον Μπερτόλιο στην μεγάλη περιοχή του Παοκ. Αυτός διείσδυσε και μπαίνοντας από τα αριστερά, υποχρέωσε τον Πασχαλάκη να τον ανατρέψει. Το αδιαμφισβήτητο πέναλτυ υπέδειξε αμέσως ο Ολλανδός διαιτητής, και ο Γκάμα με ψύχραιμο πλασέ, άνοιξε το σκορ, ίσως και κόντρα στη γενική εικόνα του αγώνα μέχρι εκείνη τη στιγμή!
Στο Β μέρος κυριάρχησαν και πάλι οι δυνατές μονομαχίες, κυρίως όμως στο κέντρο. Ο Παοκ είχε και πάλι την κατοχή, ωστόσο δεν δημιούργησε ευκαιρίες και ο Άρης με άνεση κράτησε τους αντίπαλους του έξω από την περιοχή του Μπουσέ.
Ο εκπληκτικός σήμερα Μπερτόλιο μάλιστα, έφτασε να σημειώσει δεύτερο γκολ, όταν βρέθηκε τετ-α-τετ με τον Πασχαλάκη στο 59’. Το πλασέ του παίκτη του Άρη κατόρθωσε και έδιωξε με αυτοθυσία στη γραμμή ο Ουάγκε, που μάλιστα στη φάση αυτή τραυματίστηκε στο δοκάρι. Ο Μπερτόλιο βέβαια είχε λανθασμένα υποδειχτεί σε θέση οφσάιντ, αλλά πιστεύω πως αν το γκολ έμπαινε, το VAR θα το μετρούσε ως κανονικό!
Ο Παοκ λοιπόν συνέχισε να πιέζει, αλλά να μην μπορεί να μπει στα καρέ του Άρη. Αντίθετα οι διάδρομοι άνοιξαν και οι κίτρινοι έφταναν με μεγαλύτερες αξιώσεις στην αντίπαλη περιοχή, χωρίς όμως να πετύχουν κάτι καλό.
Έτσι οι παίκτες του Παοκ κατέφυγαν στο παλιό γνώριμο παιχνίδι τους, αυτό του «ζήτα», μόνο που πλέον δεν υπάρχει το «πάρε»! Στο 70’ ζήτησαν πέναλτυ σε υποτιθέμενη ανατροπή του Τζόλη. Ο Ολλανδός ρέφερι αρχικά ξεγελάστηκε και έδωσε την εσχάτη των ποινών, το VAR όμως δικαίωσε τον Σούνγκρεν που είχε διώξει την μπάλα πριν ο παίκτης του Παοκ «βουτήξει»... Προς στιγμής απειλήθηκαν επεισόδια, ο Γιαννούλης έκανε πως τον χτύπησε ο Μπενανλουάν για να προκαλέσει την αποβολή του Γάλλου, αλλά ο Ολλανδός έμεινε... Ολλανδός και απέδωσε δικαιοσύνη σε ένα δύσκολο δίλεπτο!
Από το σημείο εκείνο και μετά ο εκνευρισμός των παικτών του Παοκ προκάλεσε πολλά αντιαθλητικά χτυπήματα, που όμως δεν τιμωρήθηκαν ποτέ από τον διαιτητή, που σε αυτόν τον τομέα υπήρξε ελαστικός. Ο Αουγκούστο έπρεπε να είχε πάρει δεύτερη κίτρινη σε τουλάχιστον τρεις περιπτώσεις, μέχρι που ο προπονητής του τον έβγαλε έξω και τον προφύλαξε.
Σε κανένα σημείο δεν κινδύνευσε ο Άρης στα τελευταία λεπτά και έτσι ο 1-0 ήρθε φυσιολογικά και σχετικά εύκολα για τον Άρη που σκαρφάλωσε ξανά εκεί που ανήκει, στην κορυφή.
Από το παιχνίδι κρατάμε μερικά στοιχεία:
Α) Το πάθος των παικτών του Άρη. Ουδείς υστέρησε και πέτυχαν αυτό που ήθελαν.
Β) Το πόσο κακό είναι να κάνεις δηλώσεις πριν το ματς, ιδιαίτερα αν είσαι προπονητής που μόλις έχεις αποκλειστεί από την Ευρώπη και που χάνεις για ακόμη μια φορά το αήττητο σου από τον Άρη μέσα σε δύο χρόνια.
Γ) Το γεγονός πως ο Άρης έχει επιστρέψει για τα καλά και διέλυσε για τα καλά το παραμύθι του big-4.
Περαστικά στους «συμπολίτες» που είναι κάτι περισσότερο από σίγουρο πως θα αποδώσουν τα αίτια της ήττας στο πρόσωπο του Ολλανδού Ναϊχάουζ, αφού ως γνωστόν ποτέ δεν ευθύνονται οι ίδιοι για μια ήττα τους, αλλά μόνο αδικούνται (βλέπε Σπάθα).
Ο Άρης κέρδισε δίκαια και είναι ώρα να αποδεχτούν πως είναι το ΑΦΕΝΤΙΚΟ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ για ακόμη μια φορά. Αν και μπορώ να πω πως αυτή η μίρλα και η κλάψα τους μου είχε λείψει και μου αρέσει!
ΔΕΡΜΕΝΤΖΟΓΛΟΥ ΒΑΣΙΛΗΣ
ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΑΥΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ BLOG ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ SPORTDOG.GR
