Μεγάλη νίκη για τον Άρη επί του Παναθηναϊκού στο Βικελίδης, και οι κίτρινοι επιτέλους μπαίνουν στον χορό του πρωταθλήματος! Το όνομα και η ποιότητα του αντίπαλου μεγαλώνουν ακόμη περισσότερο την αξία της νίκης της ομάδας του Θεού του πολέμου που βγήκε επιτέλους από τον «λάκκο» του κακού ξεκινήματος των πρώτων δύο αγωνιστικών, ενώ το κέρδος ήταν διπλό, αφού έριξαν στον ίδιο λάκκο τον Παναθηναϊκό (που έκανε τη δεύτερη ήττα του σε τρεις αγώνες), από τους βασικούς αντιπάλους του στην μάχη γιο την κορυφή.
Δεν κρύβω πως μετά το εκρηκτικό ξεκίνημα και το γρήγορο γκολ του Καμαρά, περίμενα μια ευρύτερη νίκη. Πίστευα, και μάλλον είχα δίκαιο, πως ο Γιοβάνοβιτς θα έστηνε την ομάδα του στα μετόπισθεν και θα προσπαθούσε να κρατήσει το Χ διεκδικώντας τη νίκη με αντεπιθέσεις. Ωστόσο το γρήγορο γκολ υποχρέωσε τους πράσινους να βγούνε μπροστά και να διεκδικήσουν τέρμα. Σε αυτό το σημείο περίμενα ο Άρης να βρει εύκολα διαδρόμους και να πετύχει περισσότερα τέρματα, ωστόσο η ποιότητα που έδειξε η αθηναϊκή ομάδα κράτησε τους γηπεδούχους μακρυά από την εστία του Διούδη, τουλάχιστον για το πρώτο μέρος. Ο Παναθηναϊκός πίεσε, δημιούργησε τελικές, αλλά δεν κατάφερε να νικήσει τον Κουέστα στην επιστροφή του στη θέση του βασικού.
Στο Β μέρος ο Άρης ήταν κυρίαρχος για το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Οι κίτρινοι έφταναν εύκολα στην αντίπαλη περιοχή, δημιούργησαν αρκετές ευκαιρίες, αλλά ήταν άτυχοι και άστοχοι. Πάντως η ομάδα έδειξε ένα μέρος από τις πραγματικές της δυνατότητες και ανά διαστήματα έπαιξε εξαιρετικό ποδόσφαιρο. Στο τελευταίο τέταρτο του αγώνα, οι χαφ του Άρη κουράστηκαν, οι παίκτες του τριφυλλιού διεκδίκησαν την ισοφάριση, αλλά τελικά κρατήθηκαν μακρυά από την εστία του Κουέστα από τη συμπαγή άμυνα των κιτρίνων. Έτσι η νίκη έφτασε σχετικά εύκολα, επί ενός άξιου αντιπάλου που φέτος θα βρίσκεται πολύ κοντά στον Άρη στη βαθμολογία. Συνεπώς οι τρεις βαθμοί που κερδήθηκαν σήμερα εμπλουτίζονται με τους τρεις που έχασε ο Παναθηναϊκός και έτσι οι κίτρινοι πέτυχαν αυτό που στο ποδόσφαιρο λέμε νίκη 6 βαθμών!
Τα «ρέστα» του έπαιξε ο Άκης Μάντζιος, που εξαιτίας των κακών αποτελεσμάτων των πρώτων αγωνιστικών, βρισκόταν με την πλάτη στον τοίχο. Ωστόσο ο συμπαθής Έλληνας τεχνικός τα κατάφερε μια χαρά και κατόρθωσε να κλείσει τον διακόπτη της «ηλεκτρικής καρέκλας» του! Ο Μάντζιος έστησε την ομάδα με τον ιδανικό τρόπο, «παντρεύοντας» επιτέλους με επιτυχία το περυσινό ρόστερ με τα φετινά αποκτήματα! Στο τέρμα ο Κουέστα ήταν εξαιρετικός, ενώ η άμυνα που στηρίχθηκε σε δύο περυσινούς και δύο φετινούς, απέδωσε τα μέγιστα. Στο κέντρο κυριάρχησε το γνωστό περυσινό δίδυμο Σάσα-Τζένκο, ενώ όταν χρειάστηκε στήριξη, ο Εντιαγέ πρόσφερε πολύτιμες υπηρεσίες. Στην επίθεση ο Καμαρά ήταν απίστευτος στο παιχνίδι του και συνεργάστηκε με επιτυχία με τους Μπερτόλιο, Γκάμα και Μαντσίνι. Ιδιαίτερη ευχαρίστηση μου έδωσε το γεγονός πως όταν ο Μάντζιος άρχισε να φρεσκάρει την ομάδα, στα μέσα του Β μέρους, αντιλήφθηκα το βάθος του πάγκου: Ματέο Γκαρσία, Ιτούρμπε και Εντιαγέ θα ήταν βασικοί και αναντικατάστατοι στις περισσότερες ελληνικές ομάδες, στον Άρη όμως έχουμε την πολυτέλεια να τους χρησιμοποιούμε και σαν αλλαγές από τον πάγκο, ένα προνόμιο που δεν νομίζω να έχουν πολλοί στην «πιάτσα».
Αυτά το ολίγα είχα να γράψω για τη νίκη που μας έφερε ξανά πίσω στις αρχικές μας προσδοκίες για τον φετινό Άρη. Το ματς της επόμενης αγωνιστικής, τη Δευτέρα στο Περιστέρι με τον Ατρόμητο, θα είναι ένα ακόμη τεστ για την αξιοπιστία της νέας ομάδας των κιτρίνων που θα πρέπει να μας δείξουν πως πλέον αγώνα με τον αγώνα θα πατάνε καλύτερα στο χόρτο και θα ικανοποιούν τους φιλάθλους τους, αλλά και όλη τη φίλαθλη χώρα!
ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΕΡΜΕΝΤΖΟΓΛΟΥ
Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε και στο blog του γράφοντα στην ιστοσελίδα sportdog.gr