Όλοι εμείς που έχουμε περάσει τα σαράντα, γνωρίζουμε πολύ καλά τι εστί Γιώργος Παντζιαράς. Ο Κύπριος τερματοφύλακας αποτέλεσε τον ακρογωνιαίο λίθο της άμυνας του Άρη από το 1978 έως το 1984 και μαζί με τον Παπαφλωράτο Στέλιο, είναι ίσως το κορυφαίο ζεύγος τερματοφυλάκων που είχε ποτέ ελληνική ομάδα.
Συνάντησα τον Γιώργο και μαζί θυμηθήκαμε μερικές παλιές ιστορίες:
ΥΡ: Γιώργο, πότε έπαιξες για πρώτη φορά στο γήπεδο Χαριλάου;
ΓΠ: Την πρώτη φορά που αγωνίστηκα στο γήπεδο Χαριλάου δεν ήταν με την φανέλα του Άρη! Την σεζόν 1973-74 έπαιζα στον ΑΠΟΕΛ και κάναμε μια πολύ αξιοπρεπή πορεία στο ελληνικό πρωτάθλημα. Την περίοδο της χούντας στο ελληνικό πρωτάθλημα έπαιρνε μέρος και η πρωταθλήτρια Κύπρου. Κάθε χρόνο η κυπριακή ομάδα υποβιβάζονταν καθώς το επίπεδο του πρωταθλήματος στην μεγαλόνησο ήταν πολύ χαμηλότερο. Την σεζόν εκείνη όμως, εμείς κατορθώσαμε και παραμείναμε στην κατηγορία, αφού παίξαμε αγώνες μπαράζ με τρεις ομάδες που ισοβαθμήσαμε. Την επόμενη σεζόν έπεσε η χούντα και οι κυπριακές ομάδες σταμάτησαν να παίζουν στην Ελλάδα.
ΥΡ: Το 1974 είχατε την εισβολή του Αττίλα. Δύσκολοι καιροί; Πολέμησες;
ΓΠ: Φυσικά ήταν δύσκολες καταστάσεις. Η εισβολή έγινε Σάββατο, αλλά εμείς είχαμε επιστρατευτεί ήδη από την Παρασκευή, γιατί το γνώριζαν. Εγώ μόλις είχα απολυθεί από φαντάρος και ξαναστρατεύτηκα. Ναι, πολέμησα στις μάχες που έγιναν. Παραμείναμε στρατευμένοι για αρκετούς μήνες, μέχρι τα μέσα φθινοπώρου.
Πανηγυρίζοντας την πρόκριση στην Πορτογαλία μαζί με τον Σασία και τους συμπαίκτες του
ΥΡ: Πως ήταν η καριέρα σου πριν έρθεις στην Ελλάδα;
ΓΠ: Με τον ΑΠΟΕΛ κέρδισα πολλούς τίτλους και έγινα βασικός τερματοφύλακας της εθνικής Κύπρου. Το 1977 ψηφίστηκα ως ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής στο νησί. Έτσι άρχισα να τραβάω επάνω μου τα φώτα της δημοσιότητας από ελλαδικές ομάδες.
ΥΡ: Πρώτος ήρθε ο ΠΑΟΚ. Τι έγινε τελικά; Πως ήρθες στον Άρη;
ΓΠ: Ναι, πρώτα ήρθε άνθρωπος του ΠΑΟΚ. Ωστόσο δεν τα βρήκαμε στο οικονομικό. Όταν ήρθαν οι άνθρωποι του ΑΡΗ αμέσως ενδιαφέρθηκαν και σύντομα δώσαμε τα χέρια.
ΥΡ: Το 1978 ξεκίνησες την καριέρα σου στον Άρη. Τι έτρεχε με εσένα και τα πέναλτι; Γιατί δεν μπορούσαν να σου βάλουν γκολ;
ΓΠ: Ξεκίνησα το 1978 να παίζω ως βασικός. Έπιασα δύο πέναλτι εναντίον του Αιγάλεω στο πρωτάθλημα, αλλά οι καλύτερες εμφανίσεις μου ήταν στα ματς κυπέλλου. Εναντίον του Ηρακλή στο Καυταντζόγλειο έκανα δύο αποκρούσεις στην διαδικασία των πέναλτι και ο Άρης προκρίθηκε στην επόμενη φάση. Το ίδιο έκανα και εναντίον του Παναθηναϊκού στο Χαριλάου. Μετά τη λήξη οι συμπαίκτες μου και ο κόσμος με σήκωσαν ψηλά! Απίστευτες στιγμές!
ΥΡ: Και δεν ήταν οι μοναδικές. Έπαιξες σε όλα τα ματς της πορείας του 1979 στο Ουέφα. Τι σου έμεινε από εκείνη την σεζόν;
ΓΠ: Η νίκη μέσα στην Περούτζια. Οι Ιταλοί ήταν αήττητοι στην έδρα τους, αν θυμάμαι καλά, για 25 ματς. Όλοι μας είχαν χαμένους. Κι όμως, παίξαμε πολύ απλά και καλά και πετύχαμε τον μεγαλύτερο θρίαμβο που έχει σημειώσει ελληνική ομάδα εκτός έδρας.
Με τον Τζούρκοβιτς της Σεντ Ετιέν
ΥΡ: Με τον Παπαφλωράτο μοιραστήκατε κυριολεκτικά τα παιχνίδια της ομάδας σας. Υπήρχε μεγάλος ανταγωνισμός;
ΓΠ: Με τον Στέλιο ήμασταν ίσοι σε αξία. Είχαμε πολύ καλές σχέσεις. Το ποιος θα έπαιζε εξαρτιόταν αποκλειστικά από τις συνθήκες κάθε αγώνα: έπαιζε αυτός που δεν είχε τραυματισμό, που ήταν σε καλύτερη φόρμα τη συγκεκριμένη στιγμή. Δεν ήταν κάποιος καλύτερος από τον άλλον. Έχω να τον δω αρκετά χρόνια, δεν παύω όμως να τον θεωρώ καλό φίλο.
ΥΡ: Μίλησε με για τότε που έπαιξες με καρφί στο χέρι.
ΓΠ: Στα τέλη του 1983 είχα τραυματιστεί σε ένα αγώνα στο Αιγάλεω και είχα υποστεί σπάσιμο στο χέρι, όπου μου είχε τοποθετηθεί καρφί. Στις αρχές Ιανουαρίου 1984 παίζαμε στο Καυταντζόγλειο με τον Ηρακλή και τερματοφύλακας μας ήταν ο Νίκος Παπαδόπουλος. Σε μία φάση τραυματίστηκε σοβαρά και αναγκάστηκα να περάσω στο παιχνίδι με το καρφί στο χέρι. Στο ημίχρονο το βγάλαμε και συνέχισα τα ματς! Τελικά πήραμε ισοπαλία 1-1.
Mετά από την πρόκριση επί του ΠΑΟ στο κύπελλο το 1978
ΥΡ: Μετά συνέχισες στον Πανσερραϊκό και έπειτα στην Κύπρο. Γύρισες όμως στην Ελλάδα, έτσι;
ΓΠ: Ναι, επέστρεψα στην Κύπρο για τέσσερα χρόνια, στον ΑΠΟΕΛ και τον Απόλλωνα Λεμεσσού. Από το 1994 έως το 2004 ήμουν προπονητής τερματοφυλάκων του Άρη εκτελώντας μάλιστα δύο φορές χρέη προπονητή της πρώτης ομάδας, την μια μαζί με τον Όλε Σκόμποε. Παρέμεινα στην Θεσσαλονίκη. Ασχολήθηκα με τις ακαδημίες και έκανα προπονητής σε χαμηλότερες κατηγορίες.
Αυτός ήταν ο Γιώργος Παντζιαράς, ο μεγαλύτερος Κύπριος τερματοφύλακας όλων των εποχών, που είχαμε την τιμή να τον έχουμε στην ομάδα μας και μάλιστα να συνδέσει το όνομα του με μία από τις πιο λαμπρές εποχές της ιστορίας του συλλόγου μας.
ΔΕΡΜΕΝΤΖΟΓΛΟΥ ΒΑΣΙΛΗΣ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: 1978: Ο Γιώργος Παντζιαράς από τον ΑΠΟΕΛ στον Άρη
