Ο Επανομίτης επιθετικός που μπήκε φουριόζος στο κόσμο του ποδοσφαίρου εντυπωσιάζοντας με τα προσόντα και τις ικανότητες του, προϊδέασε τους πάντες για μια μεγάλη καριέρα, που όμως τελικά δεν εξελίχθηκε όπως θα έπρεπε.
Ο Αντώνης Γιουκούδης γεννήθηκε το 1969 και ξεκίνησε να παίζει ερασιτέχνης στην τοπική Αναγέννηση Επανομής.
Το όνομά του έγινε γνωστό σε ανθρώπους και των δύο μεγάλων της Θεσσαλονίκης. To καλοκαίρι του 1987 Άρης και ΠΑΟΚ επιδόθηκαν σε μια «μάχη» για την απόκτησή του, με τους κίτρινους να κερδίζουν τελικά τον παίκτη. Επρόκειτο για μια μεταγραφή- θρίλερ που έκλεισε με μεταμεσονύκτιες κινήσεις…
Ο Άρης της εποχής, βυθισμένος μέσα στην μετριότητα, στη σκιά του λαμπερού μπασκετικού Άρη, προσπαθεί να ορθώσει το ανάστημά του,μέσα σε ένα δυσμενές περιβάλλον. Η ομάδα έχει «ταβάνι» την 7η θέση, οι φίλαθλοι είναι απογοητευμένοι και στρέφονται προς το μπάσκετ.
Προπονητής της ομάδας αναλαμβάνει ο Γερμανός Γκέρντ Πρόκοπ, που μετά από μια επιτυχημένη θητεία σε Απόλλωνα και Γιάννινα, θα καθόταν στον δύσκολο και απαιτητικό πάγκο του Άρεως.
Σαν έτοιμος από καιρό, ο νεαρός Αντώνης, από ερασιτέχνης γίνεται επαγγελματίας και παίρνει τη φανέλα με το «7». Μαζί με τον άλλο σπουδαίο νεαρό τότε, το Βασίλη Δημητριάδη θα αποτελέσουν ένα σπουδαίο δίδυμο που ξεχειλίζει από νιάτα και πολύ ταλέντο.
Στο πρώτο ματς της καινούριας χρονιάς ο Γιουκούδης θα σκοράρει. Ο Άρης θα κερδίσει μέσα στη Ρόδο τον Διαγόρα με 3-1 και το όνομα του νεαρού Επανομίτη θα αρχίσει να συζητιέται πολύ.
Την 4η αγωνιστική ο Άρης υποδέχεται στο «Χαριλάου» την ΑΕΚ.Ο Γιουκούδης,πραγματικός σίφουνας, θα πετύχει δύο γκολ, διαλύοντας την ΑΕΚ και εκθέτοντας ανεπανόρθωτα τους αμυντικούς της Ένωσης.
Ο Αρης, μετά από ένα εξαιρετικό ξεκίνημα, θα κάνει άσχημη πορεία και τελικά θα τερματίσει στην 9η θέση.
Για τον Γιουκούδη,η πρώτη του αυτή σεζόν στον Άρη θα κλείσει απόλυτα επιτυχημένα.Θα παίξει όλα τα μας,σκοράροντας 9 γκολ, μόλις 3 γκολ πίσω από τον Δημητριάδη, που είχε πετύχει 12.
Θα κληθεί άμεσα στην Εθνική Ελπίδων,με τη φανέλα της οποίας θα έχει πολλές συμμετοχές και μάλιστα θα είναι παρών το 1988, όταν η Εθνική Ελπίδων φτάνει μέχρι τον τελικό με την Γαλλία.
Την επόμενη χρονιά 1988-89 ο Γιουκούδης είναι πια ένας αναγνωρίσιμος παίκτης,ένα από τα μεγαλύτερα νέα ταλέντα του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Προπονητής είναι και πάλι ο Αλκέτας Παναγούλιας και η χρονιά θα είναι και πάλι καλή για τον Γιουκούδη, παρόλο που θα σκοράρει λιγότερο.
Ο Αρης θα τερματίσει 7ος ,όπως θα συμβεί και την επόμενη αγωνιστική χρονιά 89-90.
Μόνο που ο Γιουκούδης θα είναι τώρα άτυχος. Στην προετοιμασία της ομάδας ο παίκτης θα σπάσει το πόδι του και θα μείνει εκτός γηπέδων για μακρύ διάστημα.Θα επιστρέψει γύρω στα Χριστούγενα και θα ξαναμπεί δυναμικά στην ομάδα σε όλο το β΄ γύρο.
Το 1990-91 (9ος ο ΑΡΗΣ στη βαθμολογία) με προπονητή τον Πολωνό Γκμοχ, θα είναι από τις βασικές επιλογές για την επίθεση.Θα σκοράρει 9 φορές,τις 4 όμως θα είναι για το κύπελλο επί αδύναμων αντιπάλων.Ο Γιουκούδης είναι φανερό ότι προσπαθεί να βρει και πάλι τον καλό του εαυτό.
Ο ίδιος θυμάται την προετοιμασία εκείνης της χρονιάς:
Mε τον Γκμοχ κάναμε μια προετοιμασία στο Σέλι που δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Τρεις προπονήσεις καθημερινά. Πεντέμισι η ώρα ανεβαίναμε ένα βουνό χίλια μέτρα, κατεβαίναμε, πηγαίναμε στο γυμναστήριο, στις 11 στο γήπεδο ποδόσφαιρο και έξι το απόγευμα πάλι στο βουνό τρέξιμο δέκα χιλιόμετρα διακοσάρια. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Δεκαπέντε μέρες στο Σέλι , 45 προπονήσεις. Άστο. Όταν ήρθα εδώ, η μάνα μου δε με γνώρισε. Είχα χάσει επτά-οκτώ κιλά. Τρέλα μεγάλη. Είχαμε πάει πολύ καλά βέβαια εκείνη τη χρονιά και χωρίς προβλήματα.
Η σεζόν 1991-92 θα είναι εξαιρετική.Θα σκοράρει 10 φορές για το Πρωτάθλημα και 4 για το κύπελλο. Θα σκοράρει μέσα στη Τούμπα στο 1-1 με τον ΠΑΟΚ,ενώ με την απόδοση του και τα τέρματα που πετυχαίνει θα δώσει πολλούς βαθμούς στην ομάδα. Θα αναδειχτεί πρώτος σκόρερ και πολυτιμότερος παίκτης.Ο Άρης ωστόσο, θα τερματίσει χαμηλά,στην 9η θέση.
Την χρονιά αυτή θα έχει και την μοναδική του συμμετοχή στην Εθνική Ελλάδας στις 29/01/92 σε ένα φιλικό παιχνίδι στην Αλβανία.
Ο ίδιος θυμάται και ξεχωρίζει δύο γκολ:
Ένα γκολ με αντίπαλο την ΑΕΚ, στο 4-1 στο Χαριλάου και ένα γκολ που έβαλα στον ΠΑΟΚ, στο 1-1 στην Τούμπα.
Για τις μέτριες πορείες εκείνων των χρόνων ο Αντώνης Γιουκούδης σχολιάζει:
Πολεμήθηκε ο Άρης. Κατ’ αρχάς ότι καλό έβγαινε τότε από τον Άρη το έπαιρνε η Αθήνα. Τότε δύσκολα έπαιρνες αποτέλεσμα από το Χαριλάου. Όποια ομάδα ερχόταν Θεσσαλονίκη και κέρδιζε τις δύο από τις τρεις ομάδες ήταν εκείνη που έπαιρνε το πρωτάθλημα. Ολοι οι υπόλοιποι έχαναν. Οπότε σαν μεγάλη ομάδα πολεμήθηκε γιατί αρνήθηκε να μπει στο σύστημα. Ευθύνες έχουν όλοι. Διοίκηση, ποδοσφαιριστές, κόσμος. Οι διοικήσεις έκαναν πολλά λάθη, δεν κατάφεραν να αποφύγουν να πέσουμε. Ο κόσμος ακολούθησε την ομάδα παντού μεν, αλλά άρχισε να είναι δύσπιστος.
Η σεζόν 1992-93 είναι η τελευταία του στο σύλλογό μας. Προπονητής αναλαμβάνει ο Γιώργος Φοιρός. Ο Άρης θα κάνει μια ακόμα μέτρια πορεία, όπως μέτριος και με αστάθεια στην απόδοσή του θα είναι και ο Γιουκούδης.
Ο ποδοσφαιριστής είναι μόλις 24 χρονών.Το καλοκαίρι δε θα τα «βρει» με τη διοίκηση και θα αποχωρήσει για τον αιώνιο αντίπαλο ΠΑΟΚ, πικραίνοντας όπως είναι φυσικό τον κόσμο που τον ξεχώρισε και τον αγάπησε.
Ο ίδιος θυμάται και σχολιάζει για τη μεταγραφή του:
Εκείνη χρονιά ο Άρης είχε πολλά προβλήματα. Ήθελα να μείνω αλλά μέσα σε αυτά τα προβλήματα δεν μπόρεσε να με κρατήσει ο Αρης. Με έκανε μια καλή πρόταση ο ΠΑΟΚ και πήγα. Φύγαμε αρκετοί παίκτες τότε από την ομάδα. Δεν μετάνιωσα αλλά τελικά σήμερα μπορώ να πω ότι ήταν λάθος. Γιατί μπορούσα να σπάσω όλα τα ρεκόρ στον Άρη. Να παίξω 15 χρόνια και να είμαι πρώτος σε συμμετοχές, πρώτος στα γκολ. Όταν άλλαξα ομάδα, άλλαξα και θέση και οι ομάδες είχαν διαφορετικούς στόχους.
Φόρεσε τη φανέλα του Άρως έξι χρόνια, πετυχαίνοντας 46 γκολ σε 189 επίσημα παιχνίδια. Ό ίδιος δηλώνει:
Η φανέλα είναι το ίδιο βαριά και σήμερα και τότε. Ακόμα και οι ξένοι το καταλαβαίνουν μόλις μπουν στο Χαριλάου και παίξουν. Τότε καταλαβαίνεις το βάρος της φανέλας. Και είναι πολύ βαριά η φανέλα. Πάρα πολύ. Έχω δει παίκτες να μεταμορφώνονται. Να παίρνουν την ευθύνη πάνω τους και να τα δίνουν όλα, αλλά και παίκτες που δεν κατάφεραν να σηκώσουν αυτό το βάρος και αν και είχαν μεγάλες περγαμηνές, δεν κατάφεραν να ανταπεξέλθουν. Αυτό είναι το βάρος της φανέλας. Καθημερινά πρέπει να είσαι εκεί, να πιστεύεις στην ομάδα γιατί η ομάδα σου δίνει πολλά . Η φανέλα του Άρη έχει βγάλει μεγάλους παίκτες και θα συνεχίσει να βγάζει.
Όσο για τα αισθήματά του,η απάντηση είναι ξεκάθαρη:
Είμαι Άρης. Νιώθω Άρη. Οπου και να έπαιξα πάντα Άρης ήμουν. Όπως κα ο Μπορμπόκης που έπαιξε στον Αρη δεν έπαψε να είναι ΠΑΟΚ. Ακόμα και όταν φορούσα τη φανέλα του ΠΑΟΚ, μέσα μου Αρης ένιωθα. Κάποιες στιγμές ζορίστηκα. Επαγγελματίας ήμουν, αλλά όταν έπαιζα απέναντι στον Άρη ζορίστηκα αρκετά.
O Γιουκούδης αποχωρεί στο σημείο που ο Φοιρός χτίζει την πολύ καλή ομάδα εκείνης της περιόδου που θα γοητεύσει την επόμενη χρονιά. Δε θα μάθουμε ποτέ, αν ο 24χρονος ακόμα τότε Γιουκούδης θα μπορούσε να είναι στέλεχος εκείνης της ομάδας. Στον παοκ αγωνίστηκε μέχρι το 1997 κάνοντας 99 συμμετοχές και 12 γκολ, ενώ έκλεισε την καριέρα του στον Ποσειδώνα Μηχανιώνας.
Σημείωση: Για τη συγγραφή του αφιερώματος χρησιμοποιήθηκαν στοιχεία από το βιβλίο:”Την καρδιά αν ρωτήσεις ποτέ,αυτοί που μας έφτασαν στα 100″(εκδόσεις ARIS.RE) και αποσπάσματα από συνέντευξη του ποδοσφαιριστή στην ιστοσελίδα https://yellowradio.gr/
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΧΑΤΖΗΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ OIASSOITOUAREOS.GR
