Στον όμορφο Μακρύγιαλο Πιερίας, κάθομαι σε ένα παραλιακό μαγαζί, δίπλα στο κύμα. Απέναντι μου ένας παλαίμαχος παίκτης του Άρη, μακρυγιαλίτης, μέλος της σπουδαίας ομάδας του Άρη από το 1981 μέχρι το 1985. Πρόκειται για τον Μπάμπη Σαββίδη που δεν αρνήθηκε να μιλήσει στην aris.re για την καριέρα του.
ΥΡ: Μπάμπη, μπορείς να μας μιλήσεις για την καριέρα σου μέχρι να έρθεις στον Άρη, το καλοκαίρι του 1981;
ΜΣ: Γεννήθηκα το 1958, εδώ, στον Μακρύγιαλο. Από μικρό παιδί κλωτσούσα την μπάλα, παίζοντας με επιτυχία στην τοπική ομάδα. Από πολύ μικρός τράβηξα το ενδιαφέρον ομάδων, όπως του Πιερικού, του Ηρακλή αλλά και του Παναθηναϊκού ο οποίος όταν ήμουν 15 χρονών με δοκίμασε στην Αθήνα. Έκανα μάλιστα προπονήσεις με την μεγάλη ομάδα, του Γουέμπλεϊ. Τελικά καθώς εκεινη την εποχή δεν υπήρχαν μάνατζερ και ήμουν μικρός σε ηλικία, ξεγελάστηκα και έβαλα την υπογραφή μου στον Πιερικό. Ο Πιερικός με πούλησε την επόμενη χρονιά στην Βέροια, όπου έμεινα για περίπου τέσσερα χρόνια, παίζοντας με μεγάλη επιτυχία. Το 1981 ο Ηρακλής, ο ΠΑΟΚ, ο ΠΑΟ, η Δόξα, ο ΟΦΗ, ο Πανιώνιος και κυρίως η ΑΕΚ και ο Άρης ενδιαφέρθηκαν για μένα. Ιδιαίτερα η ΑΕΚ είχε εκδηλώσει έντονο ενδιαφέρον για μένα και τον συμπαίκτη μου Καραγκιοζόπουλο. Τελικά ο Άρης έκανε την καλύτερη προσφορά και δεν το κρύβω πως ήθελα περισσότερο να έρθω στους κίτρινους. Το συμβόλαιο το υπέγραψα στις 6 το πρωί!
ΥΡ: Τι ήταν αυτό που σε τράβηξε στον Άρη; Ήταν η αγαπημένη σου ομάδα;
ΜΣ: Όταν ήμουν μικρός δεν υποστήριζα καμία ομάδα. Με ένοιαζε να παίζω μόνο εγώ μπάλα. Δεν παρακολουθούσα καν αγώνες από άλλες ομάδες. Μια φορά όμως πήγα να δω ένα ματς του Άρη στην Κατερίνη, εναντίον του Πιερικού. Μαγεύτηκα. Ένιωσα κάτι διαφορετικό, ενθουσιάστηκα. Το κλίμα στην κερκίδα, με τους χιλιάδες οπαδούς, το ποδόσφαιρο που έπαιζε η πολύ μεγάλη ομάδα εκείνης της εποχής. Ένοιωσα ρίγος και από εκείνη τη στιγμή μέχρι και σήμερα έγινα Άρης! Έτσι όταν ήρθε η ώρα να επιλέξω ανάμεσα σε τόσες ομάδες που με ήθελαν, δεν δίσταξα να επιλέξω τον Άρη.
ΥΡ: Πες μας για τη θέση στην οποία έπαιζες. Στον Άρη έπαιξες σαν ακραίος, δεξιός μπακ. Ήταν η φυσική σου θέση;
ΜΣ: Όχι, σε καμία περίπτωση. Πριν φτάσω στον Άρη δεν είχα ποτέ αγωνιστεί σαν μπακ. Ήμουν ένας μέσος, με επιθετικούς προσανατολισμούς. Στην Βέροια την χρονιά πριν έρθω στον Άρη είχα πετύχει 15 τέρματα! Στην άμυνα βρέθηκα κατ΄ανάγκη, επειδή ο Μόκαλης που τότε κάλυπτε εκείνη τη θέση αντιμετώπισε πολλά προβλήματα τραυματισμού. Έτσι την πρώτη μου σεζόν ο προπονητής Βίτσαν με τοποθέτησε εκεί. Στην αρχή μάλιστα είχα πολλά προβλήματα προσαρμογής στη θέση εκείνη. Από την επόμενη χρονιά και μετά έπαιξα πολύ καλά σαν μπακ. Ο Κράμμερ αλλά και ο Γεωργιάδης ήξεραν την πραγματική μου θέση, αλλά εκείνη την εποχή ο Άρης είχε πολλούς παίκτες στο κέντρο και δεν μου δόθηκε η ευκαιρία να παίξω στην φυσική μου θέση. Σε μερικά παιχνίδια αργότερα, όταν μπήκα και σαν χαφ εντυπωσίασα με τον κόσμο να αναρωτιέται αν ήμουν μπακ ή χαφ! Είχα δεξί και αριστερό πόδι, καλές πάσες, ήμουν γρήγορος, καλός στα στημένα. Δυστυχώς το παράπονο μου ήταν πως περιορίστηκα σε μια γωνία του γηπέδου!
ΥΡ: Μίλησε μας για τον Άρη, τι βρήκες όταν πήγες εκεί.
ΜΣ: Στον Άρη έζησα τα καλύτερα ποδοσφαιρικά μου χρόνια, συνάντησα πολύ μεγάλους ποδοσφαιριστές, προπονητές και γενικά πολλούς ανθρώπους. Στον καθένα έβλεπα τι καλό είχε να μου προσφέρει και το έπαιρνα για να με βοηθήσει στην εξέλιξη μου ως ποδοσφαιριστή αλλά και ως άνθρωπο. Να μιλήσω πρώτα για τους προπονητές μου. Όταν πήγα βρήκα τον Βίτσαν στον πάγκο. Μεγάλο όνομα, πολλές γνώσεις ποδοσφαίρου, αλλά δεν έκανε για τον Άρη. Η νοοτροπία που είχε δεν μπορούσε να περάσει στον Άρη και ήταν απόμακρος από τους παίκτες. Από την άλλη ο διάδοχος του, ο Ντίτμαρ Κράμμερ ήταν απίστευτος! Δάσκαλος με κεφαλαίο Δ και Άνθρωπος με κεφαλαίο Α. Μέγας γνώστης του ποδοσφαίρου. Πρωτότυπες ασκήσεις, τεστ, πράγματα πρωτόγνωρα για εμάς εκείνη την εποχή. Αλλά κυρίως κοντά μας σαν άνθρωπος. Μας δίδαξε πολλά. Όταν σε ένα ταξίδι ήμασταν όλοι οι παίκτες μαζεμένοι και περιμέναμε τον φροντιστή να ξεφορτώσει τα πράγματα μας, αυτός πήγε στα μπαγάζια, και παρά την ηλικία του πήρε ο ίδιος τις βαλίτσες του και πήγε στο δωμάτιο του. Ντραπήκαμε και κάναμε το ίδιο. Την επόμενη μέρα μας μίλησε. «Ο φροντιστής είναι μέλος της ομάδας μας και οφείλουμε όλοι να αλληλοβοηθιόμαστε, γιατί είμαστε μέλη της ίδιας ομάδας. Το κυριότερο σε μία ομάδα είναι ο σεβασμός προς τους συναδέλφους μας, προς τους ανθρώπους». Τα λόγια του μας άγγιξαν όλους και φαντάζομαι πως οφέλησαν και την ομαδικότητα μας. Ο Γεωργιάδης που τον διαδέχτηκε ήταν ένας πανέξυπνος άνθρωπος. Είχε φιλοσοφία, σύστημα, οπαδός του γρήγορου ποδοσφαίρου. Κάθισε στην ομάδα δυόμιση χρόνια. Λίγο πριν φύγει είχε σκοπό να με βάλει να παίξω στα χαφ, στη φυσική του θέση, αλλά δεν πρόλαβε.
ΥΡ: Από παίκτες ποιούς θυμάσαι; Με ποιούς έκανες παρέα;
ΜΣ: Θυμάμαι τον τερματοφύλακα του Γκουιντάρ. Απίστευτος γκολκίπερ. Για ένα διάστημα είχαμε μια από τις καλύτερες άμυνες στην Ευρώπη. Πρέπει να ήταν η περίοδος που είχαμε κάνει ένα εκπληκτικό σερί και δεν χάσαμε από κανέναν για ένα ολόκληρο γύρο. Ο Έρικσον ήταν παικταράς. Γενικά η ομάδα εκείνα τα χρόνια είχε πολύ δυνατό ρόστερ. Όλοι οι παίκτες ήταν υψηλού επιπέδου. Εγώ έκανα παρέα με τον Κώστα Κούη, με τον Τζιώλα, αλλά και με άλλα παιδιά, διάφορες παρέες. Συνέχισα να έχω επαφές με τους παλιούς συμπαίκτες μου. Μέχρι πριν λίγα χρόνια έπαιζα και στα ματς των παλαιμάχων του Άρη. Έχω επαφή με τον Γιάννη Βένο, τον πρόεδρο των παλαιμάχων.
ΥΡ: Μίλησε μας για την ομάδα του Άρη εκείνης της εποχής.
ΜΣ: Η ομάδα είχε εξαιρετική ποιότητα. Οι παίκτες ήταν εξαιρετικού επιπέδου και κάναμε ξεκάθαρα πρωταθλητισμό κάθε σεζόν, μέχρι και το 1985. Οι παίκτες είχαν ταλέντο, ενώ δεν υπήρχαν οικονομικα προβλήματα. Επί της εποχής μου θυμάμαι πως οι Χασιώτης και Μεσοχωρίτης έβαλαν πολλά χρήματα, ενώ αργότερα και οι Δασυγένης και Μαραβέλιας ήταν κύριοι στις πληρωμές τους. Θεωρώ πως για λεπτομέρειες δεν πήραμε κάποιο τίτλο. Σε πολλές περιπτώσεις ήμασταν άτυχοι, αλλά και αδικηθήκαμε. Αυτοί οι παίκτες αν βρίσκονταν στο Λεκανοπέδιο θα έπαιρναν τον τίτλο για πολλά συνεχόμενα χρόνια.
ΥΡ: Προβλήματα δεν είχατε;
ΜΣ: Φυσικά και υπήρχαν προβλήματα. Το μεγαλύτερο πρόβλημα για μένα ήταν η πίεση που μας ασκούταν. Πίεση για πρωταθλητισμό. Αυτή η πίεση ήταν πρωτόγνωρη για κάποιους παίκτες που δεν ξέρανε πως να τη διαχειριστούν. Εδώ είναι και η παράλειψη της διοίκησης. Δεν υπήρχε κάποιος ειδικός, ίσως κάποιος ψυχολόγος, που να μας μιλήσει και να μας εξηγήσει κάποια πράγματα. Η πίεση που έρχονταν από τον τύπο, από την κερκίδα και από την ίδια την ομάδα μας λύγιζε. Σίγουρα αν είχαμε βοηθηθεί σε ψυχολογικό επίπεδο θα είχαμε μεγάλη βελτίωση και αγωνιστικά. Υπήρχε επίσης κακή νοοτροπία μέσα στην ίδια την ομάδα. Παρότι οι πρόεδροι ήταν άψογοι προς τις υποχρεώσεις τους, υπήρχαν παράγοντες από πίσω που έπαιζαν τα δικά τους παιχνίδια. Αυτά τα πράγματα που κορυφώθηκαν και φέρανε τον Άρη μέχρι την κατάσταση που βρίσκεται σήμερα, υπήρχαν και τότε. Κάποιοι «τρώγανε» παίκτες που ο σύλλογος είχε πληρώσει και ήταν περιουσία του, για να φέρουν δικούς τους, παίκτες που θα απέδιδαν κέρδος σε αυτούς. Δεν θέλω να πω ονόματα, αλλά έτσι «φάγανε» τον Έρικσον και άλλους αξιόλογους παίκτες που είχαν αγοραστεί με χρήματα. Σε αντίθεση με αυτούς τους καλούς παίκτες, στον Άρη αγωνίστηκαν παίκτες που δεν άξιζαν να παίξουν. Από το σημείο εκείνο και μετά άρχισε ο κατήφορος. Τα προβλήματα συσωρεύτηκαν και φτάσαμε στο σημείο που είμαστε τώρα. Η ομάδα χτυπιόταν πάντα εκ των έσω.
Ο τύπος; Τα ίδια και χειρότερα. Όταν πρωτοήρθα στην ομάδα, νεαρός δημοσιογράφος μου είπε πως έπρεπε να «χαρτζιλικώνω» μηνιαία δύο κορυφαίους δημοσιογράφους της εποχής για να έχω καλές κριτικές! Φυσικά αρνήθηκα και αποτέλεσμα ήταν οτι αν διαβάσεις εφημερίδα Θεσσαλονίκης, σχεδόν ποτέ δεν θα δεις θετική βαθμολογία ή κριτική για εμένα! Αντίθετα, η αθηναϊκή πολιτική εφημερίδα Μεσημβρινή, στη νίκη που κάναμε επί του Ολυμπιακού στην Αθήνα, με είχε στο εξώφυλλο σε μεγάλη φωτογραφία, αναφέροντας με ως παίκτη πασπαρτού και πως ήμουν ο πολυτιμότερος παίκτης της αγωνιστικής. Την ίδια μέρα οι εφημερίδες της πόλης μας με αναφέρανε ως αρνητικό!
ΥΡ: Έχεις κάποιες ιδιαίτερες αναμνήσεις από το πέρασμα σου στον Άρη;
ΜΣ: Σίγουρα θυμάμαι τα τρία ευρωπαϊκά παιχνίδια που έπαιξα, με Λόκερεν και Σιέλμα. Αλλά η μεγαλύτερη μου εμφάνιση ήταν τον Νοέμβριο του 1983, όταν κερδίσαμε μέσα στο Καραϊσκάκη με 0-1 τον Ολυμπιακό. Είχε βάλει γκολ ο Έρικσον, αλλά κι εγώ είχα κάνει σπουδαία εμφάνιση. Ήταν τότε που η Μεσημβρινή με είχε αποκαλέσει παίκτη πασπαρτού και πολυτιμότερο της αγωνιστικής. Άλλη μια μεγάλη εμφάνιση μου και όλης της ομάδας μας ήταν στο κύπελλο εναντίον του Ηρακλή, το 1984. Είχαμε χάσει με 3-0 στο πρώτο ματς και παίζαμε τη ρεβάνς στο Χαριλάου. Δεχτήκαμε πρώτοι γκολ αλλά δεν τα παρατήσαμε. Βάλαμε τέσσερα γκολ και σφυροκοπήσαμε τον Ηρακλή που αμύνονταν απελπισμένα. Το τελευταίο εικοσάλεπτο ήταν εφιαλτικό για τον Ηρακλή αλλά δυστυχώς το γκολ της πρόκρισης δεν ήρθε. Παρόλα αυτά στο τέλος του αγώνα ο κόσμος μας καταχειροκρότησε καθώς η εμφάνιση μας ήταν φανταστική.
ΥΡ: Τι θέλεις να πεις για το κλείσιμο της συζήτησης μας;
ΜΣ: Το 1985 έφυγα για τον Πιερικό όπου συνέχισα την καριέρα μου. Είχα και πρόταση από τον ΟΦΗ και τον Πανιώνιο, αλλά δυστυχώς στράβωσαν. Το 1985 ο Άρης πήρε τον Μπάμπη Μουστακίδη για δεξιό μπακ. Τώρα που το σκέφτομαι, μετά από τόσα χρόνια, ίσως να έπρεπε να μείνω στην ομάδα, αφού η παρουσία του Μουστακίδη στα μπακ θα μου άνοιγε θέση για τα χαφ, τη φυσική μου θέση. Θεωρώ πως στον Άρη δεν έδειξα αυτά που πραγματικά μπορούσα, αφού για τέσσερα χρόνια έπαιξα σε λάθος θέση. Έχω επίσης μια πικρία που δεν υλοποίησα ένα όνειρο μου, να πάρω τίτλο με τον Άρη. Είμαι χαρούμενος παραταύτα που έπαιξα σε αυτό το μεγάλο σωματείο και που χάρη στις συμμετοχές που έχω γράψει αυτά τα χρόνια, βρίσκομαι μέσα στους πρώτους εκατό παίκτες όλων των εποχών του!
Αυτή ήταν η αποκαλυπτική και άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη που μου παραχώρησε ο παλαίμαχος παίκτης μας, στο όμορφο Μακρύγιαλο όπου διατηρεί κατάστημα ΠΡΟΠΟ.
Ο Μπάμπης κρατάει στα χέρια του το βιβλίο μου, για τους παίκτες του Άρη, όπου βλέπει πως χάρη στις 94 συμμετοχές που έχει σε επίσημα παιχνίδια, είναι στην 97η θέση όλων των εποχών σε συμμετοχές. Επρόκειτο πραγματικά για έναν πολύ χρήσιμο και ικανό παίκτη, που μπορούσε να παίξει σε διάφορες θέσεις και που ίσως στον Άρη αδικήθηκε καθώς δεν χρησιμοποιήθηκε απολύτως σύμφωνα με τις ικανότητές του, αλλά με τις ανάγκες και τις επιταγές των προπονητών του.
BΑΣΙΛΗΣ ΔΕΡΜΕΝΤΖΟΓΛΟΥ
