O Αλκέτας της Καρδιάς μας

Αξιολόγηση Χρήστη: 5 / 5

Όλοι όσοι είμαστε σε κάποια ηλικία άνω των σαράντα, γνωρίζουμε αναμφισβήτητα ποιος ήταν ο Αλκέτας, ποιος ήταν ο ρόλος του στο ελληνικό ποδόσφαιρο και ιδιαίτερα στα δρώμενα της ομάδας του Άρη που τόσο αγαπούσε.

Ο «Άλκης», όπως τον αποκαλούσαν στην δεύτερη πατρίδα του την Αμερική, είχε δυο μεγάλα πάθη στην ζωή του: το ποδόσφαιρο και τον Άρη. Αναντικατάστατο μέλος της ομάδας των κιτρίνων από τις αρχές της δεκαετίας του ‘50 για πάνω από δέκα χρόνια ως ποδοσφαιριστής, ακολουθεί πρόταση από την ομογένεια στην Αμερική και γράφει την δική του ιστορία στο αμερικανικό soccer. Αναλαμβάνει ως προπονητής τον ελληνοαμερικάνικο Άτλαντα της Νέας Υόρκης και τον καθιστά κυπελλούχο Αμερικής για τρεις φορές. Επιστρέφει στην Ελλάδα στις αρχές της δεκαετίας του ‘70 αναλαμβάνοντας την εθνική ομάδα. Παράλληλα το 1976 έρχεται για πρώτη φορά στον πάγκο του Άρη για μια χρονιά. Η ομάδα τότε είναι σε μεταβατικό στάδιο, με πολλά αγωνιστικά και διοικητικά προβλήματα. Παρόλα αυτά τα πάει περίφημα και τελικά τερματίζει έκτη.

Σε μια σπάνια φωτογραφία, ο Αλκέτας Παναγούλιας απολαμβάνει ένα θεσσαλονικιό περίπατο στον Λευκό πύργο. Μαζί του ο Σωτήρης Μαργαρίτης, ο Στέλιος Παπουτσόπουλος και ο Βασίλης Γρηγοριάδης, όλοι τους μεγάλες φιγούρες του Άρη κατά τη δεκαετία 1955-65 και όχι μόνο...
Οδηγεί την εθνική ομάδα στην πρώτη της μεγάλη επιτυχία, τη συμμετοχή στην τελική φάση του κυπέλλου εθνών, το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Ιταλίας του 1980. Εκεί πραγματοποιεί πολύ καλές εμφανίσεις. Ακολούθως κάθεται στον πάγκο του Ολυμπιακού και τελικά ακόμη μια φορά απογειώνει το ελληνικό ποδόσφαιρο με τη δεύτερη μεγάλη επιτυχία της εθνικής, την πρόκριση για πρώτη φορά σε μουντιάλ, το 1994 στην Αμερική.

Διατελεί επίσης προπονητής της εθνικής ομάδας των Η.Π.Α.

Όλα αυτά τα χρόνια είναι πάντα κοντά στον Άρη. Δεν χάνει ποτέ παιχνίδι του, όταν είναι δυνατόν, και γενικά προσφέρει με τις γνώσεις και τις γνωριμίες του στην ομάδα που τόσο αγαπά.
Μεσολαβεί ένα ακόμη πέρασμα του από τον πάγκο του Άρη, τις περιόδους 1988-1989 και 1989-1990. Δεν κατορθώνει να πετύχει κάτι ιδιαίτερο παρότι έχει μια ομάδα με πολύ ταλαντούχους παίκτες. Παρόλα αυτά παίκτες όπως ο Καρκαμάνης, Οικονομίδης, Δημητριάδης, Μπουγιουκλής και άλλοι αρκετοί, βρίσκουν τα σωστά αγωνιστικά πατήματα στην ομάδα του Παναγούλια.
099-ΚΟΥΗΣ-ΠΑΝΑΓΟΥΛΙΑΣ.jpg
Η πρόσφορα του Αλκέτα είναι πιο ουσιώδης στα δύσκολα. Την περίοδο 1998-1999 αναλαμβάνει τις τύχες της ομάδας στα τελευταία οκτώ παιχνίδια και με αλλεπάλληλες νίκες κατορθώνει να την βγάλει στο κύπελλο UEFA της επόμενης χρονιάς. Ακόμη μεγαλύτερη είναι η αρωγή του στην μετά Ζαχουδάνη εποχή. Το καλοκαίρι του 2002 ο Άρης καταρρέει οικονομικά καθώς ο μεγαλοεπενδυτής Ζαχουδάνης που πήρε τις μετοχές της ΠΑΕ, αποδεικνύεται μεγαλοαπατεώνας. Οι παίκτες μένουν όλοι απλήρωτοι και με ένα μπαράζ προσφυγών κερδίζουν σχεδόν όλοι την ελευθερία τους. Ο Αλκέτας αναλαμβάνει χρέη προέδρου. Με ατελείωτες συναντήσεις και συνομιλίες, καταφέρνει και πείθει τους περισσότερους παίκτες να αποσύρουν τις προσφυγές τους και να επιστρέψουν στην ομάδα. Πείθει επίσης τον πρώην μεγαλομέτοχο Κοντομηνά να δώσει ένα σεβαστό ποσό, με το οποίο ο Άρης συνεχίζει να υφίσταται ως ομάδα, αφού πληρώνει τους παίκτες και κάνει και μεταγραφές. Εκεί που ο ιστορικός σύλλογος ήταν έτοιμος να διαλυθεί, σώζεται χάρη στις προσπάθειες των φίλων του, με επικεφαλής τον Παναγούλια. Λίγο μετά όμως παραιτείται από τη θέση του, γιατί δεν συμφωνεί με κάποιες ακριβές μεταγραφές παικτών που δεν του γεμίζουν το μάτι. Ως γνωστόν, αυτές οι μεταγραφές των λεγόμενων «παλτών» ευθύνονται κατά ένα μέρος για την κατάντια του Άρη.

Δεν ήταν ο καλύτερος προπονητής που έχει περάσει από τον Άρη. Οι γνώσεις του επί τακτικών θεμάτων δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο, ούτε οι προπονήσεις του τόσο εντυπωσιακές. Ήταν όμως μια αυθεντία στον τομέα της ψυχολογίας. Είχε αυτό το έμφυτο ταλέντο να συνεπαίρνει τον ακροατή του, να τον κάνει να νοιώθει όμορφα. Να απομακρύνει το άγχος και το στρες των παικτών για τον επερχόμενο αγώνα, να τους ντοπάρει ψυχολογικά κάνοντας τους να προσφέρουν το 100% των δυνατοτήτων τους.

Ο Αλκέτας Παναγούλιας ήταν ένα σύμβολο για τον αρειανό κόσμο. Ένα σύμβολο ενότητας και αγνού αρειανού πάθους που μοναδικό του σκοπό είχε να προωθεί την ιδέα του Άρη σε υψηλότερα σκαλοπάτια και πάντα στους δρόμους της επιτυχίας.
Ο Αλκέτας που δυστυχώς δεν βρίσκεται πια στη ζωή, είχε γεννηθεί μια μέρα σαν σήμερα, στις 30 Μαΐου 1934...