Υπάρχουν στιγμές που ο χρόνος σταματάει, τα σύνορα και οι εθνότητες δεν έχουν καμία σημασία. Το μόνο που μετράει είναι οι ένδοξες αναμνήσεις, οι κιτρινισμένες φωτογραφίες και τα αρχαία τρόπαια με το μεθυστικό άρωμα του παλιού καιρού…
Ποιος είναι ο συνδετικός κρίκος που μπορεί να ενώσει την Αρμενία με την Αμερική και την Ελλάδα; Που φέρνει κοντά το μπάσκετ με το ποδόσφαιρο; Που γεφυρώνει το παρελθόν με το παρόν; Μα φυσικά ο Άρης. Ο Άρης μπορεί να γίνει ο κοινός παρανομαστής σε κάθε εξίσωση και να ομαλοποιήσει πρόσωπα και καταστάσεις. Αυτό ακριβώς έγινε και εχθές με την κυρία Αζνίβ Τσιλινγκιριάν, μια αρμένικης καταγωγής κυρία, που μας ήρθε από την μακρινή Φλόριντα των ΗΠΑ. Εκ πρώτης όψεως η επίσκεψή της έμοιαζε με την τυπική επίσκεψη ενός τουρίστα στη Θεσσαλονίκη, ωστόσο το DNA της κυρίας Αζνίβ εμπεριέχει κάτι παραπάνω: είναι βαμμένο κιτρινόμαυρο καθώς ενσωματώνει τεράστια κομμάτια του Άρη: Είναι η κόρη του υπεραθλητή της προπολεμικής εποχής Δανιήλ Δανελιάν, ενός άσσου που διέπρεψε σε όποιο άθλημα ασχολήθηκε, αλλά κυρίως στο μπάσκετ και το ποδόσφαιρο. Γιατί ο Δανιήλ Δανελιάν, είναι μια από τις λίγες ιστορικά αθλητικές μορφές που κατέκτησε πανελλήνιο τίτλο στο μπάσκετ αλλά και στο ποδόσφαιρο! Πράγματι ο Δανελιάν κατέκτησε το πρώτο πρωτάθλημα μπάσκετ του Άρη το 1930, αλλά και το δεύτερο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου του συλλόγου μας το 1932.
Η κυρία Αζνίβ με την ανηψιά της Εσθήρ, τον Χάρη Παπαγεωργίου και τον γράφοντα Βασίλη Δερμεντζόγλου
Η επίσκεψη της κυρίας Αζνίβ στη Θεσσαλονίκη είχε λοιπόν δύο στόχους: όχι απλά να γνωρίσει τον σύλλογο στον οποίο ανδρώθηκε ο πατέρας της, αλλά και να φιλήσει ευλαβικά τα δύο πανελλήνια τρόπαια που αυτός σήκωσε στον ουρανό της πόλης μας, σε μία εποχή τόσο μακρινή από τη σημερινή.
Έτσι η περιήγηση ξεκίνησε από τον ναό του κιτρινόμαυρου ποδοσφαίρου: Στο Κλεάνθης Βικελίδης η κυρία Αζνίβ έγινε αποδέκτης της φιλοξενίας των ανθρώπων του Ερασιτέχνη και της ΠΑΕ (κατά μεγάλη σύμπτωση η ομάδα βρισκόταν στην Αρμενία για τον αγώνα με την Αραράτ). Με δάκρυα στα μάτια αγκάλιασε και φωτογραφήθηκε με το βαρύ τρόπαιο του 1932. Η ΠΑΕ της δώρισε μια φανέλα, την οποία έσφιξε με συγκίνηση στα χέρια της. Περπάτησε στους χώρους του γηπέδου κι ενημερώθηκε για το παρελθόν, το παρόν αλλά και το μέλλον του Άρη.
Η συνέχεια δόθηκε στο Παλέ ντε Σπορ. Εκεί έτυχε της υποδοχής του προέδρου της ΚΑΕ, του σπουδαίου Χάρη Παπαγεωργίου. Η ξενάγηση ξεκίνησε στο Νικ Γκάλης Hall και κατέληξε στο μέρος που πρέπει να καταλήγουν τέτοιες αναδρομές, στο μουσείο μπάσκετ του Άρη, τον ιερό χώρο με τα τρόπαια της ναυαρχίδας του συλλόγου. Πρώτο στη σειρά είναι το τρόπαιο του 1930 και η κυρία Αζνίβ με περισσή συγκίνηση πόζαρε δίπλα του και βγήκε φωτογραφίες που θα δείχνει με περηφάνια στα εγγόνια της πίσω στις ΗΠΑ. Φυσικά της δόθηκε και η φανέλα του Αυτοκράτορα, με τον πατέρα της να φιγουράρει στην φωτογραφία των πρώτων πρωταθλητών στο άθλημα αυτό!
Η κυρία Αζνίβ με την ανηψιά της μπροστά στο τρόπαιο του 1932. Δεν χρειάζονται λέξεις σε μια εικόνα που και μόνο η έκφραση του προσώπου της μπορεί να υποδηλώσει το πως αισθάνθηκε εκείνη τη στιγμή...
«Ο πατέρας μου ζούσε κι ανάσαινε για τον Άρη. Ατελείωτες ήταν οι ιστορίες που έλεγε για τα κατορθώματα του με την κίτρινη φανέλα. Δυστυχώς οι περιστάσεις τα έφεραν έτσι ώστε να μεταναστεύσουμε οικογενειακά, αρχικά στον Καναδά κι έπειτα στις ΗΠΑ, με αποτέλεσμα να χάσει τους επιστήθιους φίλους του, τον Κατράντζο και τον Βικελίδη. Δυστυχώς «έφυγε» νωρίς, το 1980, ωστόσο η οικογένεια μας κράτησε μέσα στην καρδιά της τον Άρη και είμαι περήφανη που βλέπω σήμερα στη Θεσσαλονίκη να υπάρχει τόσο έντονη η μνήμη του πατέρα μου και των αθλητικών κατορθωμάτων του, παρότι έχουν περάσει τόσα πολλά χρόνια. Σας ευχαριστώ πολύ για όλα» ήταν τα λόγια με τα οποία έκλεισε μια σπουδαία επίσκεψη στους χώρους του Άρη.
Και εμείς από την πλευρά μας θέλουμε να ευχαριστήσουμε την επισκέπτριά μας, που ήρθε από ένα τόσο μακρινό μέρος, όπου κρατάει άσβεστη την φλόγα του Άρη για τόσες δεκαετίες.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΕΡΜΕΝΤΖΟΓΛΟΥ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΑΝΙΗΛ ΔΑΝΕΛΙΑΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΑΡΗ
