Ο Γιώργος Σιγάλας είναι ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες καλαθοσφαιριστές των τελευταίων 30 χρόνων που πέρασε και από τον Αυτοκράτορα του Ελληνικού μπάσκετ, και μάλιστα δύο φορές, αφήνοντας το στίγμα του στην ομάδα μας και κερδίζοντας την αγάπη και τον σεβασμό των φιλάθλων μας.
Ο «Ράμπο», ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες καλαθοσφαιριστές της εποχής του, πέρασε από την ομάδα μας για δύο διετίες. Την πρώτη φορά ήταν στα 27 του χρόνια, στο ζενίθ της καριέρας του, ενώ τη δεύτερη φορά, στα 34 του προσφέροντας πολύτιμες υπηρεσίες χάρη στη μεγάλη εμπειρία του. Ήρθε στην ομάδα μας από την ιταλική Στεφανέλ, όπου είχε πάει από τον Ολυμπιακό.
Με τον Μπαλλή και τον Μηριούνη το 1999
Ο Γιώργος διακρινόταν κυρίως για τα αμυντικά του προσόντα. Έπαιζε εκπληκτικά το ένας εναντίον ενός, και κυριολεκτικά έσβηνε σπουδαίους αντιπάλους, τους «περνούσε» χειροπέδες σύμφωνα με αθλητικογράφο της εποχής! Παρόλα αυτά, στον Άρη τη διετία 1999-2000 σε αρκετές περιπτώσεις διακρίθηκε και επιθετικά. Παθιασμένος και με ηγετικές τάσεις, έχει παίξει με πυρετό, παρά τις συμβουλές των γιατρών, δίνοντας το παράδειγμα...... Η πρώτη του χρονιά δεν τελείωσε καλά, καθώς ένα σοβαρό διάστρεμμα του στέρησε το τελευταίο μέρος των play offs. Την επόμενη σεζόν συνεχίζει στην ομάδα και από τον Δεκέμβριο και μετά οδηγάει την ομάδα με σπουδαίες εμφανίσεις σε Ελλάδα και Ευρώπη. Με τους 34 πόντους του εναντίον του Ηρακλή τον Ιανουάριο του 2000 πετυχαίνει ρεκόρ καριέρας σε επίπεδο συλλόγων, ρεκόρ που το είχε ξεπεράσει μόνο μια φορά εναντίον της Βραζιλίας με την εθνική (35 πόντους). Ο Γιώργος είναι παράλληλα αρχηγός της εθνικής μας ομάδας με την οποία έχει πολλές διακρίσεις (6 συμμετοχές σε Ευρωμπάσκετ, 2 σε μουντομπάσκετ, 1 σε ολυμπιάδα). Το καλοκαίρι του 2000 θα συνεχίσει στον ΠΑΟΚ.
Το 2005 επιστρέφει σε μεγάλη πλέον ηλικία, ερχόμενος από τον Πανιώνιο. Οι λόγοι που ο προπονητής Ζούρος ήθελε τον Σιγάλα ήταν τρεις: Η ηγετική του μορφή θα έκανε καλό στην ομάδα, η εμπειρία του θα βοηθούσε σε κρίσιμα σημεία των αγώνων, και φυσικά οι ικανότητες του στην άμυνα. Πραγματικά ο Γιώργος δικαιώνει τον Ζούρο και αποδεικνύεται η ψυχή του Άρη για τα επόμενα δύο χρόνια. Τερματίζει στην τρίτη θέση του πρωταθλήματος και παίζει στην Ευρωλίγκα. Ο χρόνος συμμετοχής του είναι λιγότερος, αλλά είναι ποιοτικός.
Το τελευταίο του παιχνίδι, το 2007 εναντίον του Πανιωνίου στα πλέι οφς
Μια από τις φάσεις που μένουν στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ είναι η κόντρα του με τον Γκαγκαλούδη του ΠΑΟΚ στον αγώνα στην Πυλαία, στις 12 Νοεμβρίου 2005. Λίγα δευτερόλεπτα απομένουν και ο Άρης κερδίζει, αλλά την μπάλα έχει ο Γκαγκαλούδης του ΠΑΟΚ. Ο Γιώργος τον μαρκάρει κάνοντας του νόημα με τα χέρια να έρθει προς αυτόν. Είναι η μάχη ανάμεσα σε δύο ηγέτες, ανάμεσα σε δύο συλλόγους, αιώνιους αντιπάλους. Ο Γκαγκαλούδης κάνει το μπάσιμο από αριστερά αλλά ο Γιώργος κόβει το σουτ, μαζί με τον Στακ. Ο Άρης κερδίζει τελικά με 76-79 και ο Γιώργος κολλάει στον Γκαγκαλούδη πίσω από την μπασκέτα και του φωνάζει δυνατά «έλα αγόρι μου»! «Ο Γιάννης είχε κάνει κάποιες εμπρηστικές δηλώσεις πριν τον αγώνα. Εγώ απάντησα μέσα στο γήπεδο» θα δηλώσει στο τέλος!
"Έλα αγόρι μου", η φράση που έμεινε στην ιστορία!
Στον τελικό του Βελγίου, εναντίον της Ντιναμό ο Γιώργος είναι συγκινητικός, αναλαμβάνοντας με επιτυχία το μαρκάρισμα του Λάζαρου Παπαδόπουλου. Την τελευταία του σεζόν θα είναι και πάλι πολύ καλός, αμυντικά κυρίως.
Τον Οκτώβριο του 2007 αποφασίζει να σταματήσει την σπουδαία καριέρα του. Ο Γιώργος υπήρξε μια μεγάλη μορφή που άφησε και αυτός βαριά χαραγμένο το στίγμα του στην νεώτερη ιστορία του συλλόγου μας, έχοντας αγωνιστεί σε 197 επίσημους αγώνες.
Είναι ιδιαίτερα αγαπητός ακόμη σε όλους τους φίλους του Άρη, ενώ έχει αναμειχθεί και στα διοικητικά της ΚΑΕ.
ΔΕΡΜΕΝΤΖΟΓΛΟΥ ΒΑΣΙΛΗΣ
